به گزارش پایگاه اطلاعرسانی ناظر خبر، داستان اقامت ۱۰۰ میلیونتومانی اتباع، علیرغم توضیحاتی که بعضی مسئولین و دستگاههای مرتبط دادهاند، همچنان با ابهامات زیادی همراه است. روزنامه جمهوری اسلامی این توضیحات را تحت عنوان «اطلاعاتی درباره اقامت سرمایهگذاری ۱۰۰ میلیونتومانی اتباع» در تاریخ پنجشنبه سوم اسفندماه جاری به طور کامل منتشر کرد و اینک میپردازیم به ابهاماتی که برای افکار عمومی در این موضوع وجود دارد.
۱- ارائهدهندگان این توضیحات سعی کردهاند با استفاده از عنوان «اتباع» چنین القا کنند که تصمیم مربوط به دریافت ۱۰۰ میلیون تومان از هر نفر و دادن امتیازات اقامتی مربوط به تمام اتباع خارجی است، ولی کاملاً پیداست که اتباع افغانستانی از آن استفاده میکنند نه دیگران. اتباع غیر افغانستانی اصولاً به مقداری نیستند که نیازی به این قبیل اقدامات درباره آنها باشد کمااینکه تاکنون مسائل و مشکلاتی برای کشورمان نداشتهاند تا درباره آنها چنین طرحی پیاده شود.
۲- مبلغ ۱۰۰ میلیون تومان از هر نفر آن هم با تسهیلاتی از قبیل پرداخت اقساطی، رقم قابلتوجهی نیست که کشور ایران به آن نیاز داشته باشد. بانک میخواهد با این پول به کدام هدف اقتصادی برسد؟
۳- اتباع افغانستانی پول موردنیاز برای این سرمایهگذاری را از افغانستان وارد نمیکنند. آنها ناگزیر باید از درآمدی که در خود ایران دارند اقدام به تأمین این ۱۰۰ میلیون تومان کنند درحالیکه معمولاً درآمدهای خود را برای گذران زندگی خانوادههای خود به افغانستان میفرستند؛ بنابراین، مشکلاتی برایشان پیش خواهد آمد که ممکن است دارای عوارض منفی زیادی باشد که هم به ضرر ایران تمام شود و هم خود اتباع.
۴- تجربه سرمایهگذاریهایی ازاینقبیل تاکنون – که البته عموماً داخلی بودند – نتایج پشیمانکنندهای داشتند. این مورد نیز به دلیل اینکه ازیکطرف شرایط افغانستان غیرقابلپیشبینی است و از طرف دیگر مسئولان ایرانی نیز هنوز تکلیف خود با اتباع افغانستانی را روشن نکردهاند، احتمالاً با عواقب خوشایندی همراه نخواهد بود.
۵- از اینها مهمتر، مسائل پشت پرده این طرح بهاصطلاح سرمایهگذاری است که نه از توضیحات ارائه شده چیزی درباره آنها فهمیده میشود و نه اطلاعات دیگری وجود دارد که بتوان با استفاده از آنها به این مسائل دستیافت. آیا هدف این است که بهتدریج زمینه برای اعطای تابعیت ایرانی به اتباع افغانستانی فراهم شود؟ آیا قرار است تحرکات اقتصادی آنان زیر نظر قرار گیرند؟ آیا قرارهایی میان مسئولین ایرانی با حکومت خودخوانده طالبان وجود دارد که مردم از آن بیاطلاعاند و ماجرای اقامت ۱۰۰ میلیونتومانی در چارچوب آن قرار دارد؟ توجیهاتی از قبیل استفاده از سرمایههای سرگردان اتباع و حل بعضی از مشکلات اقامتی و بیمهای و بانکی آنان، چندان موجه به نظر نمیرسند. مسئولان برای رفع ابهامات باید توضیحات روشنی در اختیار مردم قرار دهند.
۶- نگرانی اصلی مردم این است که اقدامات مسئولین در مورد اتباع افغانستانی، دورنمای مشخصی را نشان نمیدهند. یک روز سخن از انسداد مرزها گفته میشود، یک روز خبر از صدور ویزا برای هزاران نفر افغانی جهت ورود به ایران به گوش میرسد، یک روز اعلام میشود استانداری تهران اتباع غیرمجاز را جمعآوری و اخراج میکند و روز دیگر فیلم صف طولانی اتباع افغانستانی در یکی از مراکز ورزشی ورامین منتشر میشود که برای گرفتن نوبت سرمایهگذاری ۱۰۰ میلیونتومانی به آنجا مراجعه کردهاند… و عجیب این است که هیچیک از مسئولین بهصورت دقیق و روشن درصدد پاسخگوئی به سؤالات و رفع ابهامهای انباشته شده در اذهان مردم درباره حضور انبوه اتباع افغانستانی در ایران برنمیآیند!
گزارشهای پیاپی شورای امنیت سازمان ملل در هفتههای اخیر با صراحت اعلام کردهاند القاعده و داعش خراسان نفوذ فوقالعادهای در طالبان دارند و حدود ۳۰ گروه تروریست هماکنون در افغانستان فعالیت میکنند. نگرانی مردم ایران این است که القاعده، داعش و طالبان، عوامل خود را در پوششهای مختلف به ایران اعزام و آنها از بیبرنامگی ما و فقدان نظارت دقیق بر رفتوآمدها و تحرکاتشان سوءاستفاده کنند و روزی برسد که توطئه محمود افغان در ایران تکرار شود. زیانهایی که تاکنون در ماجرای تعامل با طالبان کردهایم، محصول خوشبینیها به طالبان و القاعده بود. انتظار این است که این خوشبینی کنار گذاشته شود و واقعبینی جایگزین آن گردد.