به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی ناظر خبر، قصه پرغصه چای دبش کم بود که حالا این روزها، در بین سهامداران شبکه تعاون روستایی خبری دست‌به‌دست می‌شود مبنی بر اینکه بخشی از چای سنواتی موجود در انبار ۵ هزارتنی یکی از کارخانه‌های چای این شبکه ناپدید شده است! چای سنواتی چای غیر قابل مصرفی است که مانده و کهنه بوده و تاریخ مصرف آن گذشته و مصرف خوراکی ندارد.
بر اساس شنیده‌ها چای سنواتی موجود در انبار یکی از کارخانه‌های چای سازمان مرکزی تعاون روستایی که بر اساس شنیده‌ها پلمپ بوده، در سال ۱۴۰۰ خارج شده و این اعتقاد وجود دارد که شاید سروکله این چای سنواتی در بازار پیدا شود.
حتی شنیده شده خروج چای سنواتی از سوی بازرسان سازمان مرکزی تعاون روستایی از انبار این کارخانه نیز تأیید شده است!
اگر چه کیوان حسن‌پور در فروردین سال ۱۴۰۲ سکان مدیریت سازمان مدیریت تعاون روستایی گیلان را به عهده گرفته و خروج چای سنواتی از انبار کارخانه چای شبکه تعاون روستایی در سال ۱۴۰۰ اتفاق افتاده؛ اما افکار عمومی انتظار دارند در صورت صحت این خبر وی به سؤالاتی نظیر اینکه آیا چای سنواتی خارج شده، مجدداً به چرخه مصرف در بازار برگشته است؟! آیا فک پلمپ انبار چای سنواتی، با دستور دستگاه‌های قضایی انجام شده است؟! چه میزان چای سنواتی از این انبار خارج شد؟ بر اساس صورت‌وضعیت در هنگام انتقال چای در سال ۱۳۸۹، چه میزان چای سنواتی به این انبار انتقال داده شد؟ آیا برکناری هیئت‌مدیره و مدیرعامل اتحادیه چایکاران غنچه طلایی شمال کشور به موضوع خروج چای سنواتی از انبار شبکه تعاون روستایی گیلان ارتباط دارد؟ سازمان تعاون روستایی گیلان چه اقدامی در خصوص برخورد قانونی با عوامل دخیل در این امر داشته است؟ و… پاسخ دهد.
قصه پر غصه چای سنواتی در گیلان داستان غریبی نیست؛ اما گویا حالا حالاها ادامه خواهد داشت و مشخص هم نیست وقتی دپوی چای سنواتی در انبارهای تعاون روستایی گیلان برای سهامداران منافعی ندارد چرا باید در صورت صحت چنین اخباری، آبروی سهامداران شبکه تعاون روستایی که از قشر کشاورزان، چایکاران و… هستند این‌چنین زیر سؤال برود و اعتماد مصرف‌کنندگان چای سنتی را خدشه‌دار و در نتیجه، حاصل دسترنج چایکاران زحمتکش روی دستشان بماند.
به نظر می‌رسد علیرغم تأکید مسئولان دستگاه‌های متولی در بخش بهداشت و درمان و قوه قضاییه در خصوص غیر قابل شرب بودن چای سنواتی، تجارت پرابهام و مشکوک آن کماکان ادامه دارد و اگر خبر خروج ده‌ها تن چای سنواتی از انبار کارخانه چای سازمان مرکزی تعاون روستایی در گیلان نیز صحت داشته باشد، گویای این مطلب است که عدم برنامه‌ریزی صحیح و تعیین و تکلیف چای سنواتی نه‌تنها سلامتی مصرف‌کنندگان را تهدید می‌کند؛ بلکه صنعت چای را به خطر می‌اندازد و به نظر می‌رسد با عدم نظارت مستقیم بر انبارهای چای سنواتی، در نهایت این راه به ناکجاآباد ختم می‌شود و قطعاً به سرمنزل مقصود نخواهد رسید.
گفته می‌شود ۲۱ هزار تن چای در ۱۸ انبار استان حدود ۱۵ سال است که نگهداری می‌شود.
اکنون افکار عمومی از قوه قضاییه در گیلان انتظار دارند در صورت تأیید این خبر به این سؤال پاسخ دهد که مسئولیت چنین خطای بزرگی که به‌سلامتی مصرف‌کننده آسیب جدی وارد می‌کند در صورت صحت، با کیست؟
