به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ناظر خبر، دورنمای پیشروی صحنه سیاست ایران پس از رخدادهای اخیر و سقوط بالگرد رئیسجمهور و هیئت همراه چه خواهد شد؟ با آغاز فضای انتخابات ریاستجمهوری، چه راهبردهایی برای افزایش مشارکت در انتخابات باید در نظر گرفته شود؟ نحوه کنشگری افراد و گروههای سیاسی در این فضا چگونه باید باشد؟ این پرسشها و پرسشهای دیگری ازایندست، این روزها در افکار عمومی ایرانیان موج میزند.
الیاس حضرتی فعال سیاسی اصلاحطلب و صاحب امتیاز مجموعه رسانهای اعتماد معتقد است مهمترین معادله کشور در شرایط پیش رو بحث انتخابات ریاست جمهوری است. او با اشاره به ضرورت افزایش مشارکت در انتخابات ریاست جمهوری، شاکله انقلاب اسلامی و ماهیت جمهوری اسلامی را مشارکت و حضور مردم در بزنگاهها میداند.
به اعتقاد حضرتی، نظام حکمرانی کشور در آستانه اتخاذ یک تصمیم مهم و کلیدی قرار دارد و باید میان مشارکت حداقلی اما یک انتخاب مشخص و افزایش مشارکت و ایجاد شور و نشاط در آوردگاه انتخابات یک مسیر را برگزیند.
این فعال سیاسی اصلاحطلب با اشاره به اینکه در ایران حدود ۳۰ تا ۳۵ درصد از اقشار مختلف تحت هر شرایطی در انتخابات شرکت میکنند و ۳۰ درصد از شهروندان هم مبتنی بر نُرم جهانی به طور کلی در انتخابات حضور پیدا نمیکنند، میگوید: «حدود ۳۰ الی ۳۵ درصد از اقشار مختلف مردمی هستند که زمینهساز رونق انتخابات شده و مشارکت را بالا میبرند. در صورتی که فضا فراهم شود و شورای نگهبان با وسعت دید با روند کلی احراز صلاحیتها برخورد کند، این ۳۵ درصد در انتخابات حضور پیدا کرده و میزان مشارکت در انتخابات را بالا میبرند.»
به گزارش روزنامه اعتماد بخشهایی از گفتوگوی الیاس حضرتی را در ادامه میخوانید:
مهمترین مسئله کشور در شرایط فعلی، موضوع انتخابات ۴۵ روز آینده است. قوه مجریه و انتخابات ریاست جمهوری همواره واجد اهمیت ویژهای در ساختار قدرت ایران بوده و امروز این اهمیت و حساسیت بیشتر و افزونتر است.
ایران ۳ انتخابات اخیر طی سالهای ۹۸ (انتخابات مجلس یازدهم)۱۴۰۰ (انتخابات ریاستجمهور سیزدهم) و انتخابات ۱۴۰۲ (مجلس دوازدهم) را باسیاست مشارکت حداقلی و انتخاب مطمئن پشت سر گذاشته است. آثار و نتایج ۳ انتخابات اخیر در حوزههایی چون بازخوردهای بینالمللی، کاهش امید به آینده و بیاعتمادی به مسئولان و… حقیقتاً فاجعهآمیز بود.
اساساً برگزاری آوردگاههای انتخاباتی با مشارکت پایین هرچند برای هر کشوری فاجعهآمیز است؛ اما برای جمهوری اسلامی که اصلیترین تکیهگاه و پشتوانهاش پس از توکل به خدا، حضور و مشارکت مردم است، فاجعهآمیزتر است.
در واقع راهبرد جمهوری اسلامی، همواره این بوده که باید مشارکت حداکثری سرلوحه تصمیم سازیها و سیاست گذاریها قرار بگیرد. به هر دلیلی که ممکن است فشارها و مشکلات ناشی از تحریمهای وحشتناک و جنگی که مدتهاست علیه جمهوری اسلامی آغاز شده یا ناسازگاری نظام حکمرانی با گروهها و جناحهای داخلی و همینطور کجخلقیهای گروههای سیاسی در میدان سیاست باشد، راهبرد مشارکت حداکثری، جای خود را به «مشارکت حداقلی و نتیجه مطمئن» داد.
امروز که یک حادثه تلخی در کشور رخداده و لاجرم انتخابات زودرسی از راه رسیده، همه دلسوزان انقلاب اسلامی، منتقدان وضع موجود (افراد و جریاناتی که به دنبال تغییر و اصلاح وضع موجود هستند) و متحدان ساختار (افراد و گروههایی که وضع موجود را قبول داشته و به دنبال تثبیت آن هستند) نگراناند که کشور باز هم با مشارکت حداقلی در آوردگاه انتخاباتی مواجه شود.
ضمن اینکه این افراد و گروهها، کورسوی امیدی هم دارند که شاید این حادثه تلخ، باعث تلنگری شده و تغییر راهبرد در سیاستگذاریهای کلان را در پی داشته باشد. در واقع دلسوزان کشور امیدوارند که نظام جمهوری اسلامی به اصل خویش بازگردد و زمینه و بستری برای حضور امیدوارانه همه اقشار و گروهها در کشور فراهم شود.
این فضای امیدبخش تنها در صورت شکلگیری یک مشارکت حداکثری در انتخابات میسور میشود. در واقع دلسوزان کشور امیدوارند که حادثه تلخ پیشآمده برای آقای رئیسی باعث جهش و تغییری برای مسئولان شود بهگونهای که خودشان قدم پیش نهاده و از همه مردم، اقوام، افراد و گروههای سیاسی و اقشار دعوت کنند.
در نهایت هم شورای نگهبان با وسعت نظر دید جامع، اقدام به تأیید نفرات صاحبنظر و خوشنام معرفی شده از سوی افراد و جریانات گوناگون اقدام کند تا میدان رقابتی جدی در انتخابات پیش رو فراهم شود.
این رویکرد شورای نگهبان باعث میشود حدود ۳۰ تا ۳۵ درصد از مردم که نسبت به انتخابات و اصلاح امور ناامید شدهاند با امیدواری بیشتر و با نگاه امیدوارانه نسبت به آینده وارد صحنه شوند و در انتخابات مشارکت کنند.
نهایتاً هر فرد و جریانی که از دل این رقابت تنگاتنگ با مشارکت حداکثری مردم رای آورد، سکان هدایت ریاستجمهوری کشور را به دست گرفته و رئیسجمهور همه ایرانیان میشود. در واقع رئیسجمهوری در ایران روی کار میآید که اکثریت آرای ۷۰ تا ۷۵ درصدی مردم را در دست دارد.
این نگرانی وجود دارد که مجموعه نظام، انتخاباتی محدود، درون جناحی با کاندیداهایی از یک جناح و یک سلیقه و یک تیم را به صحنه بیاورد. نهایتاً هم با مشارکت ۳۰درصدی سروته انتخابات را هم بیاورد. این نوع انتخابات، مصیبتی بسیار بزرگتر از حادثه تلخ اخیر خواهد بود.
اما به عنوان فردی که به شدت به اصل انقلاب اسلامی وفادار هستم، به مرام و فرهنگ امام (ره) و رهبری جمهوری اسلامی وفادار بوده و آرزومندم جمهوری اسلامی همچنان در بستر اصلی خود که بستر انقلاب اسلامی است، حرکت کرده و زمینه افزایش مشارکت مردم در انتخابات را فراهم سازد، جمهوری اسلامی را به بازگشت به اصل و اساس ماهیت جمهوری اسلامی که برآمده از گفتمان انقلاب اسلامی است، دعوت میکنم.
اساس کار در این ماهیت، مشارکتدادن همه آحاد ملت با سلایق مختلف، نگرشها، وابستگیها، تحلیل و تفسیرهای مختلف است. مسئولان و تصمیمسازان را دعوت میکنم به نگاهی باز به قانون و اصل قانون اساسی. رویکردی که قانون اساسی را به دور از سلیقهها و تنگنظریها محور اقدامات قرار میدهد، دعوت میکنم که به انتخابات به عنوان یک فرصت نگاه کنند.
فرصتی که به ایران کمک میکند تا تمامی هزینههای برآمده از حادثه تلخ اخیر را جبران کرده و از آن در راستای افزایش انسجام اجتماعی آشتی ملی استفاده کند. دعوت میکنم تا انتخاباتی شکوهمند با حضور همه سلیقهها و جریانات برگزار کنند.
از تمام کنشگران و فعالان سیاسی، دستهها، احزاب، گروهها و اقوام، تشکلهای اجتماعی مانند کارگران، معلمان، استادان دانشگاه، فعالان مدنی و… دعوت میکنم تا بهترین و مجربترین شخصیتهای موردنظر خود را همراه با برنامههایی مدون در راستای حل مسائل اقتصادی، اجتماعی و رفع مشکلاتی که مردم به هرحال با آن دست به گریبان هستند، وارد میدان ثبتنامهای انتخاباتی کنند.
اگر نظام انشاءالله تصمیم گرفت تا به قانون عمل کند، اگر نظام تسلیم قانون شود و ماهیت اصلی انقلاب اسلامی که مشارکت حداکثری مردم است را مورد توجه قرار بدهد و نامزدهایی با سلایق مختلف را تأیید صلاحیت کند، همه وظیفه خواهند داشت با همه ظرفیتهای ممکن به تشویق مردم، بسیج مردم و تهییج مردم برای افزایش مشارکت اقدام کنند. در غیر این صورت، چنانچه افراد، گروهها و آحاد ملت، نامزدهای موردنظر خود را در لیست نهایی احراز صلاحیت شده نبینند، طبیعی است که انگیزهای برای حضور و مشارکت فعالانه در انتخابات پیدا نخواهند کرد.
